Ένα με τη Φύση

Από την έξοδο των Ροβιών προς Όσιο Δαυίδ και αφού περνάμε τα χωριά Παλαιοχώρι-Δαμιά-Καλαμούδι-Δρυμώνας φθάνουμε στους Καταρράκτες.

Μια ξύλινη ταμπέλα του Δασαρχείου μας καλωσορίζει. Το κατηφορικό μονοπάτι μας οδηγεί σε 10 λεπτά στο μεγάλο καταρράκτη.

Το κελάρυσμα του νερού σε καθηλώνει και η ομορφιά σε μαγεύει. Οι μεγάλες γούρνες που σχηματίζονται σε καλούν να τσαλαβουτήσεις στα κρυστάλλινα νερά ή και να κολυμπήσεις.

Μετά τον καταρράκτη το μονοπάτι συνεχίζει και σε 5 λεπτά βγαίνεις στον κεντρικό ασφάλτινο δρόμο. Ξύλινα παγκάκια του Δασαρχείου θα σε ξεκουράσουν.

Το μονοπάτι για την κορυφή του Ξηρού Όρους με ύψος 990 μέτρα αρχίζει με μερικά σκαλοπάτια απέναντι από το ξύλινο οίκημα στο χώρο στάθμευσης των αυτοκινητων στους καταρράκτες Δρυμώνας.

Η αρχή της διαδρομής είναι εύκολη αλλά μετά το μονοπάτι είναι ανηφορικό.

Το ελατοδάσος είναι πυκνό και κατά διαστήματα συναντάμε δρεις και σφενδάμια. Σε όλη την διαδρομή υπάρχουνε κόκκινα –άσπρα μεταλλικά σήματα στα δέντρα.

Την άνοιξη θα δείτε χιλιάδες λουλούδια, το καλοκαίρι θα δροσιστείτε στη σκιά των δέντρων, ενώ το χειμώνα θα δοκιμάσετε τις αντοχές σας στο περπάτημα στο χιόνι.

Η πανοραμική θέα από την κορυφή σε ταξιδεύει στο ανάγλυφο της κεντρικής Εύβοιας, των νησιών Σκιάθου- Σκοπέλου και αν η ατμόσφαιρα είναι καθαρή, μέχρι το Όρος Άθως.

Η συνολική διάρκεια της διαδρομής είναι 3 ώρες.

Είναι περίπου 6 χιλ κατηφορικός δρόμος αλλά ένα από την παρέα πρέπει θα δει μόνο τις φωτογραφίες γιατί θα φέρει το αυτοκίνητο στο τέρμα της διαδρομής εκτός αν οι παρέα αντέχει να ξαναγυρίσει τον ίδιο δρόμο πίσω (ανηφορικός αυτή τη φορά).

Ξεκινάμε από το Καλαμούδι μετά την εκκλησία στρίβοντας αριστερά (όπως κινούμαστε από Ροβιές για Δρυμώνα). Ο δρόμος στην αρχή ήταν χωματόδρομος και τώρα άσφαλτος. Στα 100 μέτρα βρίσκουμε ένα τρίστρατο και πάμε ευθεία. Μετά από 400 μέτρα βρίσκουμε δεύτερο τρίστρατο και στρίβουμε αριστερά. Έπειτα από άλλα 400 μέτρα ο δρόμος χωρίζει σε σημείο με νεαρά ελαιόδεντρα. Εδώ στρίβουμε δεξιά. Σε 3,2 χλμ συναντάμε στα δεξιά μας μικρό νερόλακκο με καλαμιώνες. Αν είμαστε τυχεροί θα δούμε και τις νεροχελώνες. Σε 2 χλμ από εδώ φτάνουμε στο Ρετσινόλακο. Μια στενή άσφαλτος 2,5 χλμ οδηγεί στο δρόμο Λίμνης-Ροβιών στο ύψος του εστιατορίου «Bella Vista» όπου ελπίζουμε να μας περιμένει το αυτοκίνητο.

Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο για να ξεχάσεις τις έννοιες από το να περπατήσεις για τρείς ώρες σε δασωμένο μονοπάτι.

Από το δρόμο Παππάδες προς Βασιλικά στρίβουμε αριστερά προς Δασικό Χωριό.

Απέναντι από την είσοδο του Δασικού Χωριού ξεκινάει το σηματοδοτημένο από την Δασική Υπηρεσία μονοπάτι.

Η αρχή του μονοπατιού είναι στρωμένη με πλάκες και σίγουρα δεν θα την χάσετε. Στη συνέχεια θα βρείτε ένα χάρτη για να σχεδιάσετε τον περίπατό σας. Το μονοπάτι θα σας περάσει κάτω από καρυδιές (πολλά δέντρα έχουν και το όνομά τους σε ταμπελάκια) , δίπλα από ρεματιά , θα σας ανεβάσει σε κορυφές και θα σας γυρίσει πίσω στο σημείο που αφήσατε το αυτοκίνητό σας.

Μην αφήσετε τίποτα εκτός από τα πατήματά σας, μην πάρετε τίποτα εκτός από φωτογραφίες.

Δώστε προσοχή και στα αγριολούλουδα. Πάρετε βαθιές ανάσες και απολαύστε.

Επιχειρήστε το καλοκαίρι ή αρχές φθινοπώρου.

Από το χωριό Κεράμεια συνεχίζετε για Αγία Άννα μετά από 3 χλμ θα συναντήσετε στα αριστερά σας την είσοδο του μονοπατιού. Το χειμώνα θα σας συμβουλεύαμε να κάνετε τη διαδρομή με τα πόδια γιατί έχει λάσπη. Μετά από ένα περίπου χλμ σε χωματόδρομο θα φτάσετε σε ένα πλάτωμα και εκεί θα αφήσετε το αυτοκίνητο αν το έχετε οδηγήσει μέχρι εδώ.

Μικρά ταμπελάκια του ορειβατικού Συλλόγου θα σας οδηγήσουν προς την κοίτη του ποταμού Νηλέα αλλιώς είναι λίγο δύσκολο να βρείτε το δρόμο.

Για 20 λεπτά θα περπατάτε σε δάσος με όλες τις αποχρώσεις του πράσινου και κατά διαστήματα θα βλέπετε το ποτάμι από ψηλά.

Μπαίνοντας στο φαράγγι θα εντυπωσιαστείτε. Μεγάλες πέτρες έχουν πέσει και δημιουργούν τούνελ . Θα πρέπει να φοράτε μαγιό γιατί σε πολλά σημεία θα χρειαστεί να μπείτε στο νερό μέχρι τη μέση ίσως και να κολυμπήσετε. Θα χρειαστείτε περίπου 2 ώρες για να φτάσετε στη γέφυρα των Αμελάντων.

Σκεφτείτε ότι θα πρέπει να γυρίσετε τον ίδιο δρόμο πίσω και κρατήστε τις δυνάμεις σας ή μην κάνετε όλη την διαδρομή.

Στον ελαιώνα των Ροβιών διατηρείται ένα κομμάτι από τον αρχαίο ελαιώνα που περιέγραψε και Στράβωνας τον 1 μ.Χ. αιώνα στο έργο του «Γεωγραφικά». Η ηλικία των δέντρων μπορεί να είναι και 2000 χρόνια. Είναι μνημεία της Φύσης.

Ένα από αυτά τα δέντρα φέρει το όνομα Νύφη. Το υπερήλικο αυτό δέντρο έχει κορμό που χρειάζονται 10 άτομα για να τον αγκαλιάσουν. Περίεργα σχήματα και φιγούρες διακρίνονται πάνω στον κορμό ανάλογα με τη θέση του ήλιου.

Το δέντρο παράγει ακόμα ελιές.

Θα το βρείτε περνώντας παραλιακά το ποτάμι και στρίβοντας στο χωματόδρομο δεξιά. Ο δρόμος είναι αδιέξοδος και στο τέρμα του στο δεξί σας χέρι θα αντικρίσετε τις γέρικες ελιές.

Ξεκινάμε από τη Λίμνη προς Μονή Γαλατάκι. Περπατάμε ένα στενό ασφάλτινο δρόμο μεταξύ βουνού θάλασσας. Αριστερά κάθε τόσο συναντάμε και ένα ερείπιο από την «βιομηχανική εποχή» της Λίμνης. Αποθήκες ρετσινιού, φούρνους που επεξεργάζονταν το λευκόλιθο, την υψηλή κάμινο, τα σπίτια των μηχανικών, το εμπορικό που προμήθευε τους εργάτες με όλα τα καλά και άλλα.

Ξαποσταίνουμε λίγο και παρατηρούμε την εγκαταλελειμμένη τώρα προβλήτα και τις βάσει των δύο γερανών που φόρτωναν λευκόλιθο και ξεφόρτωναν κάρβουνο.

Μετά από λίγο αφήνουμε την παραλία και αρχίζουμε την ανηφόρα μέσα σε πεύκα..Η ανηφόρα δεν είναι κουραστική γιατί, όπως μάθαμε, έχει κλίση 4%. Είναι η διαδρομή -γύρω στα 7 χλμ - που σχεδιάστηκε για το τραινάκι που μετέφερε τον λευκόλιθο από την εξόρυξη στη θάλασσα .

Τραινάκι σταμάτησε να κινείται γύρω στο 1905 όταν η εταιρία εξόρυξης αποφάσισε η μεταφορά να γίνει εναέρια.

Σιγά-σιγά το τοπίο αλλάζει. Τα δέντρα αραιώνουν και γύρω μας βλέπουμε γυμνά βουνά με σμιλευμένα τοιχώματα σε χρώματα κόκκινο, μπεζ, γκρι, άσπρο.. Μπροστά μας είναι μια λίμνη. Έχει σχηματιστεί από το φάγωμα του βουνού για να βγει το πολύτιμο ορυκτό. Ο ουρανός αντικατοπτρίζεται μέσα στα νερά. Προχωράμε κι άλλο. Άλλη μια λίμνη. Αυτή είναι κατακόκκινη. Από την άλλη μεριά βλέπουμε τα απομεινάρια από την κολώνα που στήριζε το εναέριο τραινάκι.

Πιο πέρα όλα είναι άσπρα από το μετάλλευμα.

Η αλήθεια είναι ότι η θέα κόβει την ανάσα.